Arcane - 7 lat czekania, ale warto było

Arcane

USA 2021

Scenariusz: Christian Linke, Alex Yee

Na podstawie gry League of Legends

Nie jestem namiętnym graczem, ale świat gier komputerowych zawsze mnie interesował, zwłaszcza odkąd ich twórcy coraz większą wagę przywiązywali do fabuły i świata przedstawionego. W mym serduszku szczególną rolę odgrywa „Diablo II” (katuję tę grę od lat i nada mi się nie nudzi), seria Assassin’s Creed ze względu na rozbudowanie fabuły i League of Legends. Ta ostatnia stała się tak rozbudowana, że już lata temu twierdziłem, że byłaby idealnym materiałem na serial.

Dla niewiedzących – League of Legends to gra polegająca na walkach dwóch drużyn po 5 osób. Każda osoba wybiera jednego bohatera spośród dziesiątek dostępnych postaci. Każda postać ma unikalne umiejętności, a żeby gracze lepiej wczuli się w atmosferę, twórcy pomyśleli też o historii postaci i świecie przedstawionym, który ostatecznie rozrósł się w dopracowane pod każdym względem uniwersum. To sprawia, że niemłoda już gra (z 2009 r.) nadal jest prawdopodobnie najpopularniejszą na świecie.

Kilka słów o społeczności LGBT

Codziennie niemal przekonuję się, że współczesne czasy są niesamowicie wspaniałą sprawą dla młodych ludzi. Nawet jeśli mieszka się w zabitej dechami dziurze, można znaleźć w sieci grupę skupiającą ludzi o podobnych zainteresowaniach, nawiązać jakiś kontakt z podobną sobie osobą. Nawet jeśli spotkamy się tylko raz na jakiś czas, to w sieci kontakt możemy mieć regularny, a to bardzo wiele w przypadku osób cierpiących z powodu niezrozumienia lub odrzucenia.

Do takich ludzi, zwłaszcza w Polsce, z całą pewnością można zaliczyć przedstawicieli społeczności LGBT. W ramach przypomnienia zacznę od oczywistości. LGBT to nie ideologia. Nie jest to bowiem żadna partia ani ugrupowanie, a jedynie akronim określający osoby niebędące hetero. Jeśli już koniecznie trzeba to jakoś określać, to lepsza będzie wspomniana przeze mnie „społeczność”.

Che Guevara: za wolność Kuby - i co dalej?

Che. Rewolucja

Hiszpania, Francja, USA 2008

Scenariusz: Peter Buchman

Reżyseria: Steven Soderbergh

Che Guevara to postać, która w Polsce budzi emocje skrajne. Lewica widzi w nim głównie wojownika o wolność, który chciał pomóc tysiącom ludzi cierpiących z powodu bezwzględnej dyktatury. Prawica uważa go za mordercę, bandytę i komunistę (ciekawe, że prawica uważa, że samo bycie komunistą jest złe). Jak to faktycznie było?

Film, który wczoraj oglądałem powstał m.in. na podstawie wspomnień samego Che Guevary. Jeśli to prawda, to był on najbardziej samokrytycznym człowiekiem na świecie. Przez pół filmu widzimy bowiem kogoś, kto został przywódcą wbrew własnej woli: chce dobrze dowodzić swoimi ludźmi, ale przez długi czas nie radzi sobie z tą funkcją; zostaje żołnierzem, ale nie nadaje się do tego ze względu na stan zdrowia. Ostatecznie jednak pokonuje własne słabości i osiąga cel.

Obiecująca. Młoda. Kobieta. Czyli kilka słów o kulturze gwałtu

Promising. Young. Woman

USA 2020

Scenariusz i reżyseria: Emerald Fennell

Nigdy nie byłem "typowym facetem". Zawsze myślałem o sobie jak po prostu jako o "człowieku"*. Jako o "mężczyźnie" myślę o sobie tylko i wyłącznie wtedy, gdy trzeba skorzystać z toalety publicznej albo kupić ubranie. Dlatego drażnią mnie stereotypy płciowe (dotyczące obu płci!) i traktowanie mnie jak "przeciętnego faceta". Za "przyjacielskie" poklepywanie po plecach urywam ręce na ten przykład. Poza tym zawsze czułem się źle i niepewnie w wyłącznie męskim towarzystwie, nigdy nie miałem męskiego przyjaciela. O wiele łatwiej dogaduję się z kobietami niż z mężczyznami**. W dodatku przynajmniej kilka razy dziennie wstydzę się za swoją płeć, a to za sprawą częstych idiotycznych pochodzących od mężczyzn tekstów i zachowań (na żywo i w sieci).

Dlatego zapewne nie rozumiem sposobu myślenia wielu mężczyzn. Na przykład kiedy czytam wiadomości o zgwałconej dziewczynie, nie raz widzę komentarze typu "no tak, stała się tragedia, ale po co tam szła"? Innym razem, gdy kobiety uskarżają się na seksistowskie komentarze albo zachowania, mogę przeczytać, ze to sama kobieta prowokuje strojem do obmacywania albo wulgarnych tekstów pod jej adresem. Dzisiaj na manifestacji z okazji Dnia Kobiet słyszałem cytaty prawicowych polityków, którzy mówili, że kobieta zawsze jest odrobinę gwałcona albo że mąż zawsze ma prawo domagać się od żony wypełnienia tak zwanego "obowiązku małżeńskiego" (słowem, w opinii takich mężczyzn gwałt w małżeństwie nie istnieje). Nie mam zielonego pojęcia, jak mężczyzna uważający się za myślącą istotę ludzką może wygłaszać takie teksty.

Kilka słów o teorii podkowy

"Prawda leży pośrodku, dlatego wszystkim przeszkadza", powiedział pewien mądry człowiek imieniem Arystoteles. Jest to pogląd absolutnie nie do zaakceptowania przez osoby o poglądach skrajnych. Zarówno radykalni prawicowcy, jak i lewicowi aktywiści są święcie przekonani, że rację mają wyłącznie oni, a cała reszta świata się myli. Samo z siebie nie jest to złe, o ile w grę wchodzi chęć dyskusji. Problem w tym, że tej chęci nie ma.

Kiedy czytam wypowiedzi przedstawicieli skrajnej prawicy i aktywistów płci obojga reprezentujących skrajną lewicę, mam wrażenie, że czytam kalki tych samych tekstów, tyle że prezentujących poglądy z przeciwległych biegunów. Okazuje się, że nie jestem jedyny: istnieje teoria, wedle której przedstawicieli skrajnych poglądów łączy więcej, niż chcieliby to przyznać. Nazywa się to teorią podkowy - głosi ona, że skrajną prawicę i lewicę łączy więcej niż z poglądami tzw. centrum. Istotnie, jeśli pominąć poglądy, a brać pod uwagę sposób ich wyrażania i stosunek do osób myślących choć odrobinę inaczej, to ekstremistów więcej łączy niż dzieli.

Życie Adeli - bardzo dobry film na podstawie doskonałej powieści

La Vie d'Adèle - chapitre 1 & 2

Francja 2013

Scenariusz i reżyseria: Abdellatif Kechiche

Na podstawie powieści graficznej " Le bleu est une couleur chaude" (Blue is the warmest colour) Julie Maroh

Nie ma nic złego w tym, że kochasz człowieka, który jest tej samej płci. Bo kochasz ją, prawda?

W Polsce komiks jest niedoceniany i traktowany jako lekka rozrywka. Na szczęście rośnie powoli grono osób, które zauważają, że obok prostych historii pojawiają się też poważne pozycje o złożonej fabule i pod względem treści skomplikowane bardziej od niejednej książki. Dzieła takie, zwane powieściami graficznymi, często poruszają tematy trudne, które z racji połączenia obrazu i tekstu przemawiają skuteczniej niż niejeden inny środek przekazu.

Na przykład w 2010 r. światło dzienne ujrzała powieść graficzna uznana za jedną z najbardziej poruszających w XXI w. - "Blue is the warmest colour" autorstwa Francuzki Julie Maroh. Dzieło to nie doczekało się niestety - o ile mi wiadomo - polskiego wydania. Jest to historia dziewczyny imieniem Clementine, która zakochuje się w przypadkowo napotkanej na ulicy dziewczynie z niebieskimi włosami imieniem Emma. Zaczyna marzyć o ponownym spotkaniu, co nasuwa jej myśl, że jest lesbijką. Wychowana przez konserwatywnych rodziców i obracająca się wśród równie konserwatywnych przyjaciółek Clementine nie może pogodzić się z faktem, że jest "dziwadłem", jednak ostatecznie zaczyna rozumieć, że miłość do osoby tej samej płci nie czyni jej złą. Niestety za naukę tę płaci wysoką cenę. Przekonuje się też, że środowisko LGBT, które zaczyna poznawać, również jest podzielone i sama Emma uważa ją za tchórza, który wstydzi się siebie.

 

Kilka słów o dyskryminacji

Wczoraj doszło do gorącej dyskusji, podczas której usłyszałem, że nie mam prawa wypowiadać się na temat sytuacji mniejszości w Polsce, bo sam nie należę do żadnej z grup dyskryminowanych i nie wiem, jak to jest. Otóż widzicie, nie należę, ale wiem.

Trzeba wam wiedzieć, że nie od zawsze jestem mieszkańcem Wrocławia. Dorastałem bowiem w Ciechanowie - 40-tysięcznym mieście niedaleko Warszawy. Bliskość stolicy nie zmienia faktu, że do niedawna (czyli w czasach, jak tam mieszkałem) Ciechanów był smutną, nudną, zabitą dechami dziurą o mentalności totalnej wiochy, gdzie każdy, kto wygląda lub zachowuje się nietypowo, był podejrzewany o najgorsze. Znacie film "Wiosna, panie sierżancie", gdzie chłopak z kolorowymi skarpetkami jest podejrzewany o bycie wywrotowcem? No właśnie...